یادداشت هایی درباره ی جنگ دوازده روزه(2)

 

دو

جمهوری اسلامی چه دارد که به آن ببالد! 

درمورد جمهوری اسلامی می توان گفت که «امت» اسلامی اش را که حالا دیگر«ملت ایران» شده بود نداشت. «وحدت کلمه» اش از هم پاشیده و متحد و یک پارچه نبود( و نیست) و در دستگاه های حاکم از مجلس و دستگاه قضایی و نهادهای اقتصادی گرفته تا سازمان های اطلاعاتی و نیروهای نظامی و همین دولت کنونی، چندین جناح بزرگ و کوچک و ده ها باند وجود داشتند و طی این دوران ظاهرا همه با هم و با کشاکش های بی پایان حکومت را اداره می کردند با به واقع به زور آن را روی پایش نگه داشته بودند، روشن نیست که برای یک جنگ بزرگ، خامنه ای و سران سپاه چه داشتند که باید به آن می بالیدند!

قصه ی موشک های باند خامنه ای

چنان که از های و هوی شان پیداست هسته ی سخت قدرت یکی به این اندوخته ی موشک ها و برد و سرعت و قدرت تخریبی آنان می بالید و برای لحظه ای که بتواند از آنها استفاده کند و لابد خودی هم به  باقی مانده ی نیروهای نیابتی و جهان اسلام و غیراسلام و کشورهای منطقه نشان دهد، لحظه شماری می کرد و حالا با زدن مواضع و نقاطی در اسرائیل و دیدن نتایج عملی این اندوخته هایش متوجه می شود که آنچه هم «گنجینه» ای گران می پنداشت چیز دندان گیری نیست و اکنون با این موشک هایش هم آنچه می خورد بسیار بیشتر از آنی است که می زند. این دو غیرقابل قیاس اند.

از سوی دیگر حضرات اگر تنها برای هارت و پورت و مثلا ترساندن دشمن نباشد، با این تصور خوش خیالانه و احمقانه به سر می بردند که - چنان که حاجی زاده هنگامی که زنده بود گفته بود - اگر جنگ به مدت دو سال ادامه یابد هر روز آن می توانند به اسرائیل و لابد به پایگاه های آمریکا در منطقه موشک شلیک کنند. تصوری که بنیاد آن بر انفعال نیروهای نظامی دشمن آن هم چنین دشمنان هاری استوار است. مرتجعین ابله حاکم گمان می کنند امپریالیست ها جنگ را به مدت یکی دو سال کش می دهند تا خامنه ای و مجتبی و سران پاسدار هر روز به اسرائیل موشک شلیک کنند، پایگاه های آمریکا را هدف گیرند و یا کشورهای منطقه را بزنند.    

با توجه به تجربه این مدت کوتاه جنگ می توان گفت که اگر این موشک ها آخرین امید خامنه ای و باند وی در میان سران پاسدار و نیروهای اطلاعاتی بوده باشند در تقابل های دامنه تر و شدیدتر امپریالیست ها با جمهوری اسلامی، شکستی بدتر  و سرافکنده گی و حقارتی بیشتر نصیب حکومت خواهد شد و نه تنها این امکان منتفی نیست که کار به  سرنگونی حکومت بکشد بلکه حتی در شرایط معینی امکان جدایی برخی از مناطق ایران به وجود آید. 

باید توجه کرد که آنچه از سوی اسرائیل ارائه شد همه ی توان دولت این کشور نیست. در صورتی که اسرائیل بخواهد ضربات بیشتری به جمهوری اسلامی بزند توان نظامی اش را دارد. اگر جمهوری اسلامی بخواهد با زدن مناطق مسکونی، اسرائیل را زیر فشار قرار دهد آنها نیز می توانند حملات کنونی را بیشتر به مناطق مسکونی و زیرساخت ها گسترش داده و احتمالا سران بیشتری از حکومت کنونی را  ترور کنند. نگاهی به غزه نشانگر خوی وحشیگری دولت اسرائیل است که می تواند وحشیگری جمهوری اسلامی را نیز پشت سرگذارد.

 دو دیگر، شاید فکر می کرد با تهدید هایی مثل همین اورانیوم غنی شده که می گویند در جای امنی پنهان اش کرده اند امپریالیسم آمریکا را مجبور خواهد کرد دست به عصا راه رود. تهدیدهایی که وضع را نه تنها به نفع آنها نمی کند بلکه بیشتر بر ضد آنها برمی انگیزد و بهانه های بیشتری برای تجاوز به ایران به امپریالیست ها می دهد.

متحجران ابله فتوای قتل صادر می کنند!

اخیرا دو تن از متحجران لب گوری فتوایی داده اند مبنی بر واجب بودن قتل ترامپ و نتانیاهو.  روشن است که این اقدامی سر خود نبوده و به دستور خامنه ای و سران پاسدار صورت گرفته است؛ و ظاهرا به تلافی گفته های ترامپ مبنی بر اینکه اسرائیل می خواست خامنه ای را بکشد و من نگذاشتم و نیز گفته های نتانیاهو در این خصوص؛ و به همراه اینها کشتاری که دولت اسرائیل به یاری نفوذی های سازمان های اطلاعاتی امپریالیست های غربی در دستگاه های اطلاعاتی و نظامی و سیاسی پیش برد.

به این ترتیب و چنان که از ظواهر پیداست باند پیرامون خامنه ای که «هسته سخت قدرت» نام اش نهاده اند( و دیر یا زود و در نهایت در مقابل دشمن به «هسته ی نرم قدرت» تبدیل می شود) های و هوی و ماجراجویی های جاه طلبانه ی خود را رها نخواهد کرد تا زمانی که ضربات مرگبارتری به وی وارد گردد. این هسته را تا دیر نشده و بلایی همچون بلایایی که قاجارها بر سر این سرزمین و ملت آوردند نیاورده است باید از مناصب قدرت پایین کشید.

هرمز دامان

نیمه ی دوم تیرماه 1404