صلح آمریکایی- اسرائیلی و اجبار توده های فلسطینی به سازش

بالاخره ترامپ توانست طرح صلح 21 ماده ای خود را که در 29 سپتامبر 2025(هفتم مهرماه) در یک مصاحبه به همراه نتانیاهو از آن سخن گفته بود پیش ببرد و اجرایی کند. امروز 9 اکتبر در شرم الشیخ مصر، اسرائیل و حماس بر سر مرحله نخست این طرح توافق کردند. قرار است دولت اسرائیل تشکیل جلسه دهد و با تایید طرح مذکور آن را قانونی کند.

نخستین گام در اجرای این طرح برقراری آتش بس و آزادی گروگان های اسرائیلی( زنده ها و اجساد آنها که مرده اند) در مقابل 3000 اسیر فلسطینی و نیز استقرار یک نیروی بین المللی به ریاست ترامپ بر غزه است. گام های مهم بعدی آن که هنوز نهایی نشده اند خلع سلاح حماس و احتمالا حق زندگی حماسی ها در غزه ( و یا مهاجرت با پاسپورت رسمی به کشورهای دیگر) و بدون داشتن نقشی در دولت آینده غزه است.

طرح امپریالیستی

تدوین این طرح صلح که باید آن را طرح صلح امپریالیستی نامید از سوی ترامپ و امپریالیسم آمریکا با تایید از سوی کشورهای امپریالیستی غربی( فرانسه، آلمان و انگلستان) روبرو شده و اساسا به نفع امپریالیست ها و دولت صهیونیستی اسرائیل و منافع سیاسی- نظامی و اقتصادی آنها طراحی شده است.

نقش اصلی در کشتار و تخریب غزه را امپریالیسم آمریکا به رهبری ترامپ و امپریالیست های اروپایی داشتند

در این که تمامی این امپریالیست های خونخوار نقش اساسی در به راه انداختن کشتار خونین و نسل کشی در غزه که سازمان ملل نیز آن را تایید کرده است، و تخریب این شهر و تبدیل کردن آن به خرابه ای نقش داشته اند تردیدی نیست. و در این نیز شکی نیست که این تنها نتانیاهو و ژنرال های صهیونیست اسرائیلی نبودند که برنامه ی نابودی غزه را دنبال می کردند بلکه اساسا این ترامپ بود که کمی پیشتر با گفتن اینکه اگر حماس صلح را نپذیرد،«جهنم به پا خواهد شد» چراغ سبز نسل کشی و با خاک یک سان کردن غزه را به دولت اسرائیل نشان داد. در حقیقت عامل اصلی این کشتار و ویرانی نه تنها دولت جنایتکار اسرائیل بلکه تمامی این امپریالیست های وحشی بودند. آنها دولت کثیف و جنایتکار اسرائیل را از نظر مالی و نظامی تجهیز کردند و در تمامی مراحل این جنگ دو ساله از تمامی جهات و از جمله سرکوب کردن جنبش هایی که به پشتیبانی توده های فلسطینی وعلیه نسل کشی و جنگ در اروپا و آمریکا به پا می شد، پشتیبان آن بودند. و نیز احتمال اینکه برنامه ی اصلی آنها کوچ دادن فلسطینی ها از این منطقه و تصاحب کردن آن به وسیله دولت صهیونیستی اسرائیل بوده باشد بسیار است چندان که همین طرح ترامپ نیز ممکن است به چنین نتایجی منجر شود.

حمله دولت اسرائیل به یاری رسان دریایی صمود و بازداشت یاری رسان ها

 با وجود چتر پشتیبانی امپریالیستی بر سر نسل کشی حکومت جنایتکاراسرائیل، نتانیاهو و دولت اسرائیل هیچ ابایی از پیگیری نسل کشی اش نداشت. دولت صهیونیستی اسرائیل نه تنها تا آنجا که توانست در راه ارسال کمک های بشردوستانه ای که از جانب توده های زیرستم و آزادیخواه سراسر جهان برای مردم غزه ارسال می شد مانع ایجاد می کرد بلکه همواره توده های فلسطینی از مرد و زن و کودک را هنگام گرفتن این کمک ها به راکت و توپ و خمپاره می بست. در واقع موانعی که دولت جنایتکار اسرائیل برسر راه  رسیدن این کمک ها و کشتاری که از مردم هنگام گرفتن این کمک ها ایجاد می کرد بخشی مهم از نسل کشی درغزه و تراژدی دردناک مردم غزه بود. آخرین اقدام کثیف آنها در ایجاد مانع در یاری رسانی به توده های رنجدیده غزه حمله به یاری رسان دریایی صمود(مقاومت) بود که از سوی مردم ستمدیده ی جهان اعزام شده بود. دولت صهیونیست اسرائیل قایق ها را توقیف و سران مشهور این یاری رسان ها را دربند کرد و بسیاری را به کشورهاشان بازگرداند.

ایستاده گی تاریخی توده های فلسطینی و پشتیبانی طبقه ی کارگر و خلق های جهان از مردم فلسطین

با این حال نخست ایستاده گی دلیرانه خلق فلسطین در غزه که این منطقه را زیر فشار کشتارها و خرابی ها و مرگ و میر روزمره ی کودکان از گرسنگی، تخلیه نکرد و مقاومت و پایداری کرد و سپس پشتیبانی طبقه ی کارگر و زحمتکشان و خلق های دربند و احزاب سیاسی انقلابی و مترقی و چهره های فرهنگی و هنری جهان، خواه در کشورهای زیر سلطه به ویژه کشورهای عربی و افریقایی و سپس در کشورهای امپریالیستی فشار زیادی به امپریالیست های آمریکایی و اروپایی و نیز دولت های مزدور و مرتجع عرب در منطقه وارد کرد و آنها را مجبور به تدوین طرح های صوری و واقعی کرد.

به رسمیت شناخت کشور فلسطین و طرح «دو دولت»

 از این طرح ها یکی طرح به رسمیت شناختن کشور فلسطین - نخست از سوی انگلستان و کانادا و استرالیا صورت گرفت - و به طور کلی طرح دو دولت بود؛ یعنی دولت فلسطینی در کنار دولت اسرائیل. این طرح که سابقه ای طولانی دارد و بنا به دلایل گوناگون اجرایی نشده است در این شرایط تنها اقدامی نمادین و شکلی عقب نشینی ظاهری و صوری از جانب امپریالیست های اروپایی به همراه کانادا و استرالیا بود که در مقابل مبارزات توده ها در این کشورها و نیز در کشورهای زیرسلطه صورت می گرفت. هدف اصلی آن جدا از تضادهای بین امپریالیست های اروپایی و نیز بین دولت های انگلوساکسون مشهور به «پنج چشم»( آمریکا، انگلستان، کانادا، استرالیا و نیوزلند که بر سر تعرفه های ترامپ و مسائل اوکراین نیز تضادهاشان کم نیست) در این اوضاع و احوال که امپریالیست ها زیر فشار قرار داشتند «شیرینی» نشان دادن به توده ها و آرام کردن جنبش ضد جنگ کارگران و زحمتکشان خواه در کشورهای امپریالیستی و خواه در کشورهای زیر سلطه و از جمله کشورهای عربی بود.

این تنها بیان یک طرح بود و همچون طرح های پیشین که تا کنون خاک خورده اند هیچ برنامه ی عملی برای این که به سوی اجرای شدن رود در پی نداشت. در شرایط اوج گیری جنبش های توده ای به نفع خلق فلسطین تیله ای انداختند با این امید که لبه ی تیز حمله روی دولت های امپریالیستی و همچنین دولت های ارتجاعی در کشورهای زیر سلطه به ویژه کشورهای عربی و آنها که بیشتر مردم شان مسلمان بودند کند شود و آرام گیرد و با طرح هایی این چنین از خیابان به دالان های بوروکراسی بی خاصیت امپریالیست ها و مرتجعین بیفتد.

طرح ترامپ

و دیگری هم همین طرح ترامپ است. این طرح نیز به گونه ای طراحی شده که اساسا به نفع دولت صهیونیستی اسرائیل و برنامه های سیاسی - اقتصادی امپریالیست ها و غارتگری آنهاست. قرار است گروگان ها زنده و مرده از جانب حماس و نیز بخشی از زندانیان فلسطینی که سال هاست در زندان اند و نیز اسرایی که طی همین دو سال جنگ از سوی اسرائیل گرفته شده اند آزاد شوند. ارتش اسرائیل از بخش هایی از غزه عقب نشینی کند و رهبری و اداره ی غزه به نیروهای بین المللی و بوروکرات های فلسطینی واگذار گردد.

جدا از خلع سلاح گروه های فلسطینی و نیز تخریب ارکان های اساسی مقاومت و مبارزه ی مسلحانه ی توده ها و گروه های مبارز فلسطینی همچون تونل ها و پایگاه های نظامی، مهم ترین بخش طرح در مورد استقرار نیروهای بین المللی برای اداره ی امنیتی- نظامی و اقتصادی غزه ( بازسازی و دیگر طرح های اقتصادی که دیر یا زود مشخص می شود) به رهبری ترامپ و تونی بلر نخست وزیر سابق دولت انگلیس و با شرکت دولت های امپریالیست اروپایی و نیز برخی از کشورهای مرتجع عربی از جمله قطر و مصر و امارات و همچنین ترکیه است. این بخش از طرح عملا اداره ی سیاسی - اداری غزه را در اختیار امپریالیست ها قرار می دهد و حق حاکمیت خلق فلسطین بر سرزمین و کشور خویش و استقلال آن را از بین برده و این خلق را در قیمومیت سیاسی امپریالیست های آمریکایی و اروپایی قرار می دهد و غزه را یک کلنی تمام عیار می کند. روشن نیست که چه خوابی برای مردم غزه دیده اند اما از رهبری ترامپ جنایتکار و تونی بلر بر «کمیسیون صلح» غزه می توان حدس زد که برای توده های فلسطینی خواب خوبی نیست!

حماس

حماس ناچار شده است این طرح را بپذیرد و ظاهر در پی مشورت با دیگر گروه های فلسطینی این اقدام را انجام داده است. از یک سو نیروهایش ضربات زیادی خورده اند و در صورت تداوم جنگ ممکن است در پایان چیزی از حماس باقی نماند و از دیگر سو توده های فلسطینی در غزه به هیچ وجه تمایل به دنباله روی از حماس و تداوم جنگ را ندارند و بنابراین فشار زیادی به حماس برای پذیرفتن صلح وارد می کنند. همچنین از سوی دولت های عربی از جمله قطر و مصر و نیز ترکیه فشارهای زیادی به حماس وارد می شود که صلح را بپذیرد. و بالاخره این احتمال که در خود حماس نیز نظرات مببی بر عقب نشینی و پذیرش صلح نیروی بیشتری به دست آورده باشند کم نیست. اینها البته مانع آن نیست که در حال حاضر حماس با برخی از مفاد طرح به ویژه خلع سلاح شدن اش مخالفت کند. اما این که آیا این مخالفت ها ادامه خواهد یافت و یا خیر هنوز روشن نیست.

توده ی فلسطینی در غزه

توده ی فلسطینی در غزه در این دو سال بیشتر سختی و رنج را کشید و تلفات سنگینی داد و نیز خرابی های به بار آمده زندگی او را به تاراج کشاند.

برای توده های فلسطینی غزه در حال حاضر جز صلح چاره ای دیگر نیست. بقای زندگی و بودن در سرزمین خودی برای فلسطینی ها در شرایطی که یک سر دیگر قضیه نابودی نسل و یا ترک سرزمین و مهاجرت است یک بُرد به حساب می آید.

از سوی دیگر در این جنگ هر دو طرف اسرائیل و فلسطینی ها هم بُرد داشتندو هم باخت.

اسرائیل در کل جنگ را برد، زیرا توانست ضربات سنگینی به تشکیلات حماس وارد کند و آن را تقریبا به نابودی کشاند. از سوی دیگر وی توانست تلفات سنگینی به خلق فلسطین وارد کند و بیش از 65 هزار نفر از آنان را – بر طبق آمار بهداشت غزه - از مرد و زن و کودک بکشد و نیز غزه را ویران کند چندان که آباد کردن آن سرمایه ی زیادی می خواهد.

اما دولت اسرائیل جنگ را باخت به این سبب که اینک این دولت و صهیونیست ها در نزد طبقه ی کارگر و توده های ستمدیده ی جهان جزو منفورترین دولت های مرتجع حاکم و منفورترین آنهاست. این که این امر در آینده چه تاثیری بر کنش های این کشور و توده های سراسر جهان در برابر آن خواهد گذاشت و این نفرت در عمل چگونه خود را در مبارزات آتی نشان خواهد داد اکنون روشن نیست اما این که در هر عملی جهت گیری به نفع خلق فلسطین خواهد بود مشکل بتوان تردیدی روا داشت.

و اما حماس شکست خورد و شکست حماس جز شکست خلق فلسطین است. حماس چند ماهی پس از عملیات هشت اکتبر می توانست با ارزیابی واقع بینانه از عملیات ماجراجویانه ی خود و احتمالات پیش رو  پای عقب نشینی و صلح برود و در چنان صورتی هم رهبران و کادرها و تشکیلات خود را تا حدود زیادی می توانست حفظ کند و هم مردم غزه متحمل چنین تلفات و خساراتی نمی شدند. بازسازی و ترمیم ضربات وارده به حماس در آن شرایط آسان تر و ساده تر بود و اکنون پس از این همه ضربات سخت تر و مشکل تر و طولانی تر؛ و تازه اگر اوضاع سیاسی حکومت ها و همچنین وضع سیاسی و فرهنگی - ایدئولوژیک جنبش های منطقه تغییری اساسی نکند و همه چیز به نفع حماس باشد.

و اما توده های فلسطینی غزه : آنها از جهاتی شکست خوردند. شکست آنها در تلفات سنگین شان در خرابی خانه و سرزمین شان و در آواره شدن بسیاری شان و نیز در پذیرش تسلط یک نیروی بین المللی مهاجم به ریاست ترامپ بر غزه است که روشن نیست کی بروند.

و اما پیروزی آنها در ایستاده گی شان در برابر دو سال آتش از زمین و هوا و سرفرود نیاوردن و جا خالی نکردن پس از ده ها هزار کشته و جلب پشیتبانی و یاری توده های رنج کشیده جهان بوده است. این پیروزی در سایه ی شکست قرار نخواهد گرفت همچنان که شکست های گذشته مانع ایستاده گی خلق فلسطین نگردید. توده های فلسطینی به بازسازی و ترمیم خود خواهند پرداخت و تجدید قوا کرده و برای حملات بعدی آماده خواهند شد. وضع کنونی جهان تنها به نفع امپریالیست ها گردش نخواهد کرد و دیر یا زود طبقه ی کارگر و نیروهای پیشرو آن در عرصه ی مبارزه ی طبقاتی رو خواهند آمد. چنانچه شعله های خشم توده های فلسطینی بر این بستر برخیزد آنگاه آتش آن مرتجعین و غارتگران امپریالیست را خواهند سوزاند.  

گروه مائوئیستی راه سرخ

ایران

19 مهر 1404    

ر