خودسوزی و مرگ جوان زحمتکش عرب و خروش توده ها علیه مقامات شهری حکومت

 

خودسوزی جوان بیست ساله ی عرب اهوازی احمد بالدی در 13 آبان 1404 که به علت تخریب دکه اش به وسیله ی ماموران شهرداری صورت گرفت و جان باختن وی در بیمارستان در 20 آبان، خشم و غضب توده های کارگر و زحمتکش  اهوازی را علیه مقامات شهرداری این شهر به شدت برانگیخت و فضای عمومی را در این شهر و خوزستان ضد حکومت کرد. امری که در نهایت منجر به استعفای رضا امینی شهردار و عظیم شمخانی برادر ناتنی علی شمخانی و سرپرست فرمانداری اهواز و نیز  برخی دیگر از مقامات شهر گردید. 

با این حال استعفای مذکور خواست های خانواده ی بالدی و توده های زحمتکش و تهیدست اهوازی را بر آورده نکرده و آنها خواستار این هستند که افراد مزبور محاکمه علنی شوند.

در آخرین سخنان خود پدر احمد بالدی گفته است که:

 «تا وقتی شهردار و معاونش امید شمس از شهر بیرون نروند، پیکر پسرم را تحویل نمی گیرم . پسرم در دفاع از نان خانواده‌اش سوخت و هیچ‌کس پاسخگو نیست.»

همچنین مراسم به خاکسپاری و سوگ وی  با دخالت  سپاه و سازمان های اطلاعاتی از روز پنجشنبه به چهارشنبه شب تغییر کرد. با وجود تمامی موانع برای شرکت توده ها در مراسم خاکسپاری در این مراسم تعداد زیادی شرکت کردند.

به نظر می رسد که وضع به گونه ای شده که توده های مردم و به ویژه کارگران و زحمتکشان دیگر افدامات تهاجمی نیروهای اداری و نظامی حکومتگران دزد و ریاکار و جنایتکار را بر نمی تابند و هر حرکت تهاجمی از جانب حکومت با مقاومت و مبارزه ی آنها روبرو می شود و هر مقاومت و مبارزه ای نیز می تواند جرقه ی جنبشی را بزند که بی شک گسترده تر و تکامل یافته تر از مبارزات پیشین خواهد بود. 

عقب نشینی سریع حکومتیان و استعفای شهردار و برخی دیگر از مقامات اداری شهرداری خود نشانگر ترس و وحشت حکومت از شعله ور شدن خشم توده ها و گسترش آن است.

با این حال تفاله های متعفن قرون و اعصار حکومت ولایت فقیه هیچ راهی ندارند جز این که برای جلوگیری از جنبش توده ها و نیامدن آنها به خیابان ها و تکوین شورش های توده ای دست به تهاجم و بازداشت و شکنجه و زندان و اعدام بزنند و در واقع جز این راه دیگری نمی شناسند. 

همچنین به دلیل ملوک الطوایفی بودن حکومت آخوندی و فعال مایشا و هرکی به هر کی بودن حکام و سران منطقه ای و استانی و شهری و روستایی، هر آن امکان اقدامی از جانب این گونه مصدران امور در زیر پا گذاشتن حقوق توده ها و تعرض به آنها وجود دارد. هر کدام از این اعمال خودسرانه در شرایط کنونی می تواند جنبش توده ای را به غلیان درآورد و تغییرات مهم و جدی ای در وضع کنونی جنبش توده ای ایجاد کند.

گروه مائوئیستی راه سرخ 

ایران  

 بیست و دوم آبان 1404